fbpx

Rodzaje ubytków słuchu

Niedosłuch odbiorczy, podobnie jak wady wzroku, może być związany z wiekiem i jest nieodłączną konsekwencją procesu starzenia się organizmu.

Szacuje się, że około 90% wszystkich niedosłuchów, to właśnie ubytki typu odbiorczego. Niedosłuch odbiorczy powstaje najczęściej w konsekwencji uszkodzeń komórek ucha wewnętrznego (ślimaka) lub/i uszkodzeń połączeń nerwowych na drodze pomiędzy uchem środkowym a mózgiem.

W rezultacie sygnał neuralny docierający do mózgu jest nieprawidłowy, co sprawia, że większość dźwięków odbierana jest niewłaściwie oraz znacznie pogarsza się zdolność rozumienia mowy.

Poza starzeniem się organizmu, niedosłuch odbiorczy może pojawić się również m.in. w następstwie przebywania w hałasie, głośnego słuchania muzyki, obciążeń genetycznych, różnych chorób lub leczenia farmakologicznego środkami o silnym działaniu toksycznym. Jeśli ubytek odbiorczy współwystępuje z niedosłuchem przewodzeniowym, mówimy o ubytku typu mieszanego.

W przypadku uszkodzenia odbiorczego stosuje się korekcję słyszenia za pomocą aparatów słuchowych.

Niedosłuch przewodzeniowy – czy kiedykolwiek zatykałeś sobie uszy, aby móc zasnąć albo pracować, mimo panującego dookoła hałasu? Jeśli tak – masz już wyobrażenie o niedosłuchu przewodzeniowym.

W przypadku takiego uszkodzenia słuchu problemy o naturze mechanicznej w obrębie ucha środkowego lub/i zewnętrznego zaburzają transmisję (a więc „przewodzenie”) fali dźwiękowej do ucha wewnętrznego. Zwiększone wydzielanie woszczyny usznej, infekcje, perforacja błony bębenkowej, dysfunkcje kosteczek słuchowych itp. mogą skutkować niedosłuchem przewodzeniowym.

Zazwyczaj pomoc lekarska może pomóc rozwiązać problem niedosłuchu przewodzeniowego. Kiedy jednak interwencja medyczna okazuje się nieskuteczna, rozwiązaniem problemu jest aparat słuchowy. Jeśli niedosłuch przewodzeniowy oraz odbiorczy występują jednocześnie (w tym samym uchu), mówimy o ubytku mieszanym.